Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do fragmentu poematu Pan Tadeusz Adama Mickiewicza, całego utworu i innego tekstu kultury. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz Księga II (fragmenty) Hrabia zsiadł z konia, sługi odprawił do domu, A sam ku ogrodowi ruszył po kryjomu;

Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz Mikrokosmos Soplicowa Własny świat Soplicowa jest wszakże oparty nie tylko na niewielkim, łatwym do poznania terytorium szlacheckiego folwarku i zamożnego dworu, bynajmniej nie ciasnego w dosłownym sensie wyrazu. Także na ładzie i porządku, które określają sposób życia we „własnym” świecie to one przede wszystkim powodują, że mikrokosmos Soplicowa jest stabilny, oporny wobec zmian, nie jako odwieczny, wykluczający możliwość zaskoczenia jakąś innowacją, jakimś przeformułowaniem domowego kodeksu. Rola etykiety Porządek ten opiera się przede wszystkim na etykiecie. To etykieta właśnie, ów napisany zbiór zasad regulujący ludzkie czynności i sposoby zachowań, jest właściwym strażnikiem tradycji i prawdziwym organizatorem głęboko pojętego ładu życia. Znajomość etykiety równa się więc rozpoznaniu soplicowskiego mikroświata i zapewnia swobodne bezkolizyjne poruszanie się w jego obrębie. Ona objaśni, co jest właściwe dla danego wieku i płci, ona powie, jak rozpoznać hierarchię społecznych wartości i jak się samemu wobec nich określić. Etykieta bowiem operuje swoim językiem, swoim systemem znaków w pełni czytelnym jedynie w obrębie określonej społeczności. Ale muszę istnieć jej strażnicy i interpretatorzy, swego rodzaju mistrzowie ceremoniału, którzy dbają o pełną czytelność systemu znaków etykiety i o jej swoista nienaruszalność. Strażnicy porządku W poemacie jest ich co najmniej trzech: Sędzia, Podkomorzy i Wojski Hreczecha. Wszakże Ci trzej żywe kodeksy zachowań i wystarczy baczna obserwacja ich sposobu bycia, aby można się w lot zorientować w obyczajowych prawach i obowiązkach. Bo oto Podkomorzy kilkakrotnie oddaje ukłony w tym samym znaczącym porządku „idąc kłaniał się damom, starcom i młodzieży”. On też „najwyższe brał miejsce za stołem” i było oczywiste,że należało mu się ono „z wieku i urzędu” jako władzy powiatowej i panu znakomitego rodu, o znacznej majątkowej zamożności. Wszakże, gdy obserwacja żywego wzoru okazywała się niewystarczająca, i ktoś jednak uchybiał etykiecie, wówczas kiedy z uosabiających wzór podejmował się roli mentora przypominającego prawidła etykiety. Tę rolę pełnią w Panu Tadeuszu przemowy: sędziego „ważna nauka o grzeczności”, Podkomorzego „uwagi nad młodym” i Wojskiego refleksje łowieckie, gdyż on właśnie ukazany jest jako żywa księga prawideł myśliwskich. Przemowy te zresztą oprócz ich sensu edukacyjnego podkreślić mają także charakterystyczną cechę kultury szlacheckiej, która była w dużej mierze kultura słowa, kultura wypowiedzi. Tę jej właściwość wielokrotnie przypomina się w poemacie, nawet historia kraju, zdaniem Sędziego, stanowiła nie tylko przedmiot książkowy i nie jedynie wiedzą uczenie zapisaną, lecz żyła i kwitła w kulturze rozmowy, bo „u panów rozmowa była to historyja żyjąca krajowa”. Poniekąd sam „ostatni zjazd na Litwie”, a wiec centralne wydarzenie poematu, okazuje się skutkiem krasomówczych walorów „wymowy sejmowej” według Sędziego Wszakże niezależnie od wielu różnorakich funkcji, jakie pełnią przemowy w „Panu Tadeuszu” nader istotny jest ich sens edukacyjny związany z wykładnią etykiety obowiązującej społeczność szlachecką. Zwłaszcza już Sędzia wydaję się świadomym i surowym obserwatorem jej zasad. Czyni to z resztą nie z jakiegoś pedanckiego rygoryzmu, lecz spontanicznie i żywiołowo... Dlatego nawet swobodna przechadzka, w której on uczestniczy, odbywa się z poszanowaniem określonego ceremoniału, zabarwionego czytelnym sensem towarzyskim i społecznym. Bo także grono osób spacerujących jest dla niego maleńką społecznością, która wymaga aby zachowano w niej ład podyktowany co najmniej przez wiek, płeć i urząd. Alina Witkowska, „Mickiewicz, słowo i czyn”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998. ODPOWIEDZI: 1. Słowami kluczowymi dla fragmentu tekstu Aliny Witkowskiej są a) etykieta – Witkowska przypisuje etykiecie rolę fundamentu w budowie soplicowskiego mikrokosmosu, zasad obowiązujących każdego członka szlacheckiej społeczności. Słowo to wielokrotnie pojawia się w tekście b) ceremoniał – zachowanie szlacheckich tradycji jest możliwe wyłącznie poprzez rygorystyczne przestrzeganie ustalonego od lat ceremoniału. 2. Tytuły akapitów: Akapit 2: Rola etykiety Akapit 3: Strażnicy porządku Akapit 4: Ceremoniał według Sędziego 3. a) Główna teza tekstu Aliny Witkowskiej brzmi: „To etykieta właśnie, ów napisany zbiór zasad regulujący ludzkie czynności i sposoby zachowań, jest właściwym strażnikiem tradycji i prawdziwym organizatorem głęboko pojętego ładu życia.” Argument 1. Etykieta pozwala na poznanie, jakie wartości w danej społeczności są najważniejsze. Pomaga odnaleźć się w tym świecie, określić rolę i miejsce innych, jak i własną. Argument 2. Zasad etykiety przestrzegano na każdym kroku, Jeśli ktoś o niej zapomniał, to nestorzy tacy jak: Podkomorzy, Sędzia czy Wojski przypominali obowiązujące zasady. 4. Alina Witkowska nazywa Wojskiego, Sędziego i Podkomorzego strażnikami etykiety,ponieważ uczą oni jej zasad,sami się nimi kierują i dbają o ich przestrzeganie. 5. a) Mikrokosmos to wyraz złożony – zrost – powstał z połączenia tematów słowotwórczych „mikro” i wyrazu „kosmos”. Powstał bez żadnych elementów łączących, bez formantu. b) Rzeczownikiem tym określone zostało Soplicowo. Na przykładzie obowiązującego tam ładu i porządku Mickiewicz pokazuje cechy całego szlacheckiego świata. Został on pokazany w pomniejszeniu, w małej skali. 6. Alina Witkowska wspomina w artykule o krasomówczych talentach Gerwazego. Krasomówca to osoba,która potrafi pięknie i swobodnie się wysławiać, przemawiać. 7. Związek między zasadami etyki a kulturą słowa polega na polega na tym, że wygłaszając przemowy o zasadach etykiety jej strażnicy dawali jednocześnie świadectwo kultury słowa, szlacheckiej inne artykuły:Partner serwisu: kontakt | polityka cookies

Książki Ibis Wydawnictwo: Ibis Oprawa: Twarda Oszczędzasz 6,95 zł (39% Rabatu) Wysyłka: 1-2 dni robocze+ czas dostawy Opis Pan Tadeusz to jedno z wielkich nieprzemijających arcydzieł, które na stałe wpisało się do literackiego kanonu. Mickiewicz stworzył epos, którego głównym i najważniejszym bohaterem jest szlachta polska, a który poprzez swoją niezwykłą i niepowtarzalną atmosferę do dziś stanowi swoiste centrum i źródło polskości". Słowo w poemacie ma moc wskrzeszającą i kreującą zarazem: przywraca byt narodowy kraju ciemiężonego przez zaborcę i daje jego zniewolonym mieszkańcom nadzieję na rychle odzyskanie upragnionej wolności Dzieło pełniło wówczas funkcję dwoistą: było dla emigrantów widomym znakiem odleglej Polski, natomiast dla tych, którzy pozostali w kraju, wspomnieniem czasów minionych i namiastką utraconej przeszłości. Mickiewicz po raz kolejny zaskakuje nas tutaj bogactwem tematów i rozległością podejmowanej problematyki. Oprócz tak silnie wybrzmiewającego patriotyzmu i miłości ojczyzny, snuje refleksje na temat sielskie. go, szlacheckiego bytowania, romantycznego uczucia, tradycji i polskiej obyczajowości. A wszystko rozgrywa się w soplicowskim dworku, który na ten czas staje się ostoją ni czym niezmąconej, prawdziwej polskości. Epos jest wart docenienia także ze względu na swoje nowatorstwo. Mickiewicz bowiem rezygnuje tutaj z romantycznego indywidualizmu na rzecz szeroko pojmowanej zbiorowości. Wieszcz roztacza przed naszymi oczyma piękno dawnej Polski i przenosi jej obraz w nasze teraz", bo przecież jest u mnie kraj, ojczyzna myśli mojej, / liczne mam serca mego rodzeństwo,/Piękniejszy kraj, niż ten co w oczach stoi (...) [z wiersza Gdy tu mój trup Adama Mickiewicza] Adam Mickiewicz (1798-1855) poeta polski, romantyczny wieszcz, zwany często bardem słowiańskim" lub poetą przeobrażeń". Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę doby polskiego romantyzmu. Wybitny twórca dramatu romantycznego. Autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady, a przede wszystkim epopei narodowej Pan Tadeusz Szczegóły Podtytuł lektura z opracowaniem Inne propozycje autorów - Mickiewicz Adam Podobne z kategorii - Książki Klienci, którzy kupili oglądany produkt kupili także: Karolcia Klasa: 1, 2, 3 Siedmioróg Darmowa dostawa od 199 zł Rabaty do 45% non stop Ponad 200 tys. produktów Bezpieczne zakupy Informujemy, iż do celów statystycznych, analitycznych, personalizacji reklam i przedstawianych ofert oraz celów związanych z bezpieczeństwem naszego sklepu, aby zapewnić przyjemne wrażenia podczas przeglądania naszego serwis korzystamy z plików cookies. Korzystanie ze strony bez zmiany ustawień przeglądarki lub zastosowania funkcjonalności rezygnacji opisanych w Polityce Prywatności oznacza, że pliki cookies będą zapisywane na urządzeniu, z którego korzystasz. Więcej informacji znajdziesz tutaj: Polityka prywatności. Rozumiem

Karty Pracy Czytania ze Zrozumieniem na Allegro.pl - Zróżnicowany zbiór ofert, najlepsze ceny i promocje. Wejdź i znajdź to, czego szukasz! Czytanie ze zrozumieniem online Kursy czytania ze zrozumieniem Przykłady wypracowań maturalnych Tematy wypracowań maturalnych Lektury na maturze od 2005 r. Słownik trudnych pojęć egzaminów maturalnych 2005-2010 Przedstawiam listę wyrazów, które sprawiały kłopoty w poleceniach maturalnych, były częściowo źle rozumiane, maturzyści nie potrafili radzić sobie z niektórymi, budziły wątpliwości i powodowały stres. Prześledź ich definicje: Synonim – wyraz bliskoznaczny Stereotyp – uproszczony obraz kogoś lub czegoś Demaskować – obnażać, mówić prawdę Bazar – targ, targowisko, kiermasz Semantyka – nauka o znaczeniu wyrazów Symbol – znak, pojęcie lub układ pojęć użytych dla oznaczenia innego przedmiotu. Obiektywny – wolny od uprzedzeń, niezależny Subiektywny – indywidualny, osobisty, stronniczy, zależny od przeżyć człowieka Dyskurs – dyskusja na tematy naukowe Zabieg językowy – specyficzne kształtowanie wypowiedzi Terapia – metoda leczenia lub zabiegów Stadium – etap, faza rozwoju Eksperyment – doświadczenie naukowe Kolokwializm – wyraz, wyrażenie mowy potocznej Hiperbola – wyolbrzymienie Wyliczenie – wymiana kolejnych argumentów, spis, zestawienie Gradacja – stopniowanie, szeregowanie wyrazów według znaczenia mocniejszego czy słabszego Peryfraza – omówienie, zastąpienie pojęcia innym, szerszym Dynamiczny – ruchomy, ruchliwy, żywy Dziennik – zapiski prowadzone chronologicznie i odnotowujące aktualne wydarzenia Eufemizm – zwrot lub wyraz zastępujący ten, którego nie chcemy powiedzieć Neosemantyzm – nadanie nowego znaczenia wyrazowi już istniejącemu Antonim – wyrazy o przeciwstawnym znaczeniu Rozbuchany – obszerny, rozwinięty ponad normę Publicystyka – czasopiśmiennictwo Sążnisty – potężnych rozmiarów, długi Egzystencja – byt, istnienie Kontrargument – argument w opozycji do innego Hipoteza – przypuszczenie Sentencja – złota myśl, maksyma Opinia – czyjeś zdanie, ocena Informacja – wiadomość bez ocen Czytanie ze zrozumieniem – 10 „przykazań” 1. Zacznij od pytań do tekstu, a potem czytając, szukaj w konkretnym akapicie odpowiedzi, nie trać czasu na czytanie całości, a potem poszukiwanie akapitów, odpowiedzi – to pogrąża w panice. Jeśli czytasz bardzo szybko, zdążysz „wchłonąć” artykuł kilkakrotnie, a na pisanie odpowiedzi będzie wówczas więcej czasu. 2. Trzymaj się wymagań stawianych w pytaniu. Jeśli należy podać jeden przykład, dwa argumenty, postawić tezę (jedną) to są to polecenia warunkujące zdobycie punktu lub punktów – nie ignoruj poleceń, a wręcz trzymaj się ich kurczowo i poza nie nie wychodź, nie chwal się wiedzą i elokwencją – zostaw to do eseju. 3. Zerknij na punktację w każdym pytaniu (jest w nawiasie obok numeru pytania). Gdy punktów jest 2 – odpowiedź zwykle musi składać się z dwóch części podobnie jak postawione pytanie. Za każdy element odpowiedzi dostajesz po jednym punkcie. Walcz o te dwa punkty, podobnie jak walcz o każdy inny punkt poprzez bycie precyzyjnym w odpowiedziach. 4. Podkreśl w pytaniu elementy, które są najważniejsze i na nich się skoncentruj. Pamiętaj, arkusz, który otrzymasz, jest tylko do jednorazowego użytku, więc możesz zapisać go w całości, na marginesach, w brudnopisie itd. Jeśli więc czegoś nie rozumiesz, zapisz w brudnopisie, aby móc do tego wrócić. Czasami zapisanie informacji wiele tłumaczy, przypominają się rzeczy, o których zapominamy. 5. Udzielaj rzeczowych i jednoznacznych odpowiedzi, aby egzaminator nie miał wątpliwości. 6. Pisz wyraźnie w całym arkuszu, aby egzaminator mógł odczytać wszystko. 7. Nie streszczaj artykułu czy akapitu, w którym szukasz odpowiedzi. 8. Nie cytuj fragmentów artykułu, jeśli pytanie nie zawiera takiego wymogu, odpowiadaj samodzielnie, swoimi słowami. 9. Nie pozostawiaj pustych miejsc, czyli pytań bez odpowiedzi, zawsze staraj się coś tam wpisać – czyli wysil się. Matura jest tylko raz w życiu. 10. W części testu gramatyka i ortografia nie podlegają ocenie, ale to nie znaczy, że możesz zrezygnować z jakości swojego pisania, nie rezygnuj z estetyki pisania. Czytanie ze zrozumieniem online Kursy czytania ze zrozumieniem Przykłady wypracowań maturalnych Tematy wypracowań maturalnych Lektury na maturze od 2005 r. Uwaga: na maturę nie przychodzi się po to, by napisać test czytania ze zrozumieniem czy eseju, ale obie te części. Gdy mówię, aby nie tracić czasu na zbędne „wypisywanie się” podczas testu, mam na myśli opinię, że szkoda na to czasu, bo ważne są słowa. Jeśli można odpowiedzieć jednym słowem, a Ty odpowiadasz w pięciu zdaniach, to i tak egzaminator nie przyzna za to punktu, gdy nie ma tego jednego lub oczekiwanego hasła. Zatem trzeba się koncentrować i iść dalej, nie przysypiać na teście, nie czekać, aż koledzy zrobią i podadzą odpowiedzi… bo na maturze się nie ściąga. Egzamin maturalny z języka polskiego trwa 170 minut i jest podzielony na dwie części: czytanie ze zrozumieniem i pisanie eseju (własnego wypracowania). Za pierwszą część można otrzymać maksymalnie 20 punktów, ale to nie gwarantuje pozytywnego efektu, ponieważ dopiero 250 wyrazów analizy podanego tekstu w arkuszu w formie eseju i zdobycie chociaż jednego punktu za rozwinięcie – trafienie w klucz – prowadzi do sukcesu. Szczegółowe informacje dotyczące wypracowania i rozprawki znajdziesz w Poradniku, a tutaj o teście „na inteligencję”, czyli o czytaniu ze zrozumieniem. Uwaga: zerknij na stronę CKE, aby rozwiązać dodatkowo test z arkuszy z poprzednich lat. Umiejętności sprawdzane na maturze w 2009 i 2010 r. Korzystanie z informacji Nazwanie funkcji tekstu Nazwanie środków językowych i ich funkcji w tekście Odczytanie dosłownych i metaforycznych znaczeń wyrazu Odczytanie sensu fragmentu tekstu Odczytywanie sensu fragmentu, wyodrębnianie argumentów Odróżnianie informacji od opinii Przetwarzanie informacji, formułowanie tezy na podstawie opisanego eksperymentu Przetworzenie informacji i zastosowanie jej do rozwiązania problemu Rozpoznanie charakterystycznych cech stylu i języka tekstu Rozpoznawanie form fleksyjnych wyrazów Rozpoznawanie intencji aktu mowy Rozpoznawanie zasady kompozycyjnej tekstu i jej funkcji Rozumienie sensu całego tekstu Rozumienie struktury tekstu Wyodrębnienie wykorzystanych w tekście argumentów i sformułowanych wniosków Wyróżnienie w tekście związków frazeologicznych (wyrazów) i odczytanie ich znaczenia Wyszukiwanie informacji i stosowanie ich do rozwiązania problemu Komentarz: są to umiejętności nabywane podczas analizy lektur, utworów i fragmentów utworów zamieszczonych w podręcznikach szkolnych. Nie ma zatem co panikować, ponieważ na każdej lekcji języka polskiego od szkoły podstawowej kształcone są również i powyżej wymienione umiejętności. Kto prowadził zeszyt, uczciwie robiąc notatki, zadania domowe, przygotowywał się do lekcji itp., czytał i myślał o tym, co czyta, może być pewnym swego. Najtrudniejsze pytania matury 2010 r. Internet – śmietnik czy sezam kultury? – maj 2010 r. Zadanie 13 testu: Jakie formy wypowiedzi służą obiektywizacji i subiektywizacji wypowiedzi? Podaj po dwa przykłady. Umiejętności: Rozpoznawanie charakterystycznych cech stylu i języka tekstu, nazywanie środków językowych i ich funkcji w tekście. Prawidłowa odpowiedź: Obiektywizacja: 1. Posługiwanie się formą 1 osoby liczby mnogiej (wypowiedź w imieniu zbiorowości, odwołanie do odbiorcy). 2. Posługiwanie się zdaniami oznajmującymi (zawierającymi informację). Subiektywizacja: 1. Posługiwanie się formą 1 osoby liczby pojedynczej (prezentacja własnych poglądów). 2. Posługiwanie się porównaniami i metaforami, obrazowość języka. Komentarz: tylko 0,24 trafień w klucz, czyli blisko 80% zdających nie potrafiło poprawnie odpowiedzieć na to pytanie Zadanie 3 testu: W akapicie 2. czytamy: Podobnie powinniśmy zachowywać się w Internecie. Podaj słowo, które najlepiej określa charakter tego zachowania. Umiejętności: Przetwarzanie informacji i stosowanie do rozwiązania problemu. Prawidłowa odpowiedź: krytycznie Komentarz: 0,48 trafień w klucz, czyli ponad połowa nie udzieliła odpowiedzi poprawnej Zadanie 14 testu: Podając po jednym argumencie, uzasadnij, że tekst Edwina Bendyka ma charakter dyskursywny (refleksyjny). Umiejętności: Rozpoznawanie i nazywanie funkcji tekstu. Prawidłowa odpowiedź: Dyskursywny: Autor polemizuje z omawianymi poglądami. Perswazyjny: Edwin Bendyk w tekście swoim postawił tezę, którą następnie uargumentował i zilustrował przykładami. Potem wysnuł wniosek. Komentarz: 0,53 trafień w klucz, czyli nieco ponad połowa maturzystów odpowiedziała poprawnie. Najtrudniejsze pytania matury 2009 r. Hipnoza – pomost do podświadomości – maj 2009 r. Zadanie 8 testu: Dzięki jakim zabiegom kompozycyjnym i językowym autor zwiększa wiarygodność swojej wypowiedzi? Podaj dwa przykłady. Umiejętność: Rozpoznawanie zasady kompozycyjnej tekstu i jej funkcji; rozpoznawanie charakterystycznych cech stylu i języka tekstu; nazywanie środków językowych i ich funkcji w tekście; rozpoznawanie intencji aktu mowy. Prawidłowa odpowiedź: Zdający otrzymuje 2 punkty, jeżeli poprawnie wymienił 1 zabieg kompozycyjny i 1 zabieg językowy, dzięki którym autor osiągnął wiarygodność, np.: cytowanie opinii znawców (przywoływanie nazwisk ekspertów w dziedzinie hipnozy lub powoływanie się na opinie specjalistów); stosowanie formuł: wszystkie autorytety (znawcy tematu lub fachowcy podkreślają) lub stosowanie terminologii naukowej. Zdający otrzymuje 1 punkt, jeżeli poprawnie wymienił przykład jednego typu zabiegów. Komentarz: 0,40 – 60% maturzystów nie odpowiedziało poprawnie. Zadanie 6 testu: Sformułuj tezę, którą potwierdzić miał eksperyment opisany w akapicie 5. Umiejętność: Przetwarzanie informacji, formułowanie tezy na podstawie opisanego eksperymentu. Prawidłowa odpowiedź: Zdający otrzymuje 1 punkt, jeżeli poprawnie sformułował tezę, którą potwierdzał opisany w tekście eksperyment, np.: oddziaływanie sugestii podczas hipnozy jest wyjątkowo silne lub osoba zahipnotyzowana potrafi wykonać nieprawdopodobne czynności w przeciwieństwie do ludzi niepoddanych hipnozie. Komentarz: 0,42 – blisko 60% maturzystów nie odpowiedziało poprawnie. Zadanie 11 testu: Określ, jaką funkcję pełni w tekście przytoczona w akapicie 1. historia o hinduskich złodziejach? Umiejętność: Rozpoznawanie zasady kompozycyjnej tekstu i jej funkcji. Prawidłowa odpowiedź: Zdający otrzymuje 1 punkt, jeżeli poprawnie określił funkcję anegdoty przytoczonej w akapicie 1., np.: stanowi wprowadzenie do tekstu lub ma zaciekawić czytelnika. Komentarz: 0,44 – blisko 60% maturzystów nie odpowiedziało poprawnie. Wnioski Najtrudniejsze zadania wymagają wykazania się umiejętnościami: – rozpoznawanie zasady kompozycyjnej tekstu i jej funkcji, – przetwarzania informacji i stawianie tezy lub wykorzystanie ich do rozwiązania postawionego zadania, – rozpoznawanie charakterystycznych cech stylu i języka tekstu, – nazywanie środków językowych i ich funkcji w tekście. 1. Rozpoznawanie zasady kompozycyjnej tekstu i jej funkcji Każdy tekst powstaje w celu przekazania jakichś informacji. Z reguły twórca używa własnego stylu wspartego na ogólnych ramach kompozycyjnych, które znasz także i Ty: wstęp, rozwinięcie i wnioski (zakończenie). Zdarza się każdemu, że do swojej wypowiedzi włącza np. cytaty, porównania, sprawozdania, dane statystyczne, hipotezy, dygresje, legendy, przykłady z życia, posługuje się wzorami matematycznymi, powołuje się na prace naukowe innych osób. Gdy egzaminator czyta Twoją pracę, powinien widzieć: wstęp, rozwinięcie, wnioski, a także cytaty, przykłady z życia czy nawiązanie do wiedzy szkolnej. Podobnie Ty, czytając tekst w arkuszu zwróć uwagę na elementy budowy i postaw pytanie: Jak zbudowana jest wypowiedź autora? W ważnych wymienionych wyżej punktach (matura) chodziło o to, aby zauważyć, że: autor cytuje opinie znawców, przywołuje nazwiska ekspertów w tej dziedzinie, stosuje formuły naukowe, wprowadza do tekstu różne elementy, aby go urozmaicić. Najgorsze jest pytanie o “funkcje”! Gdy pojawia się to pojęcie, maturzyści zwykle domyślają się, że chodzi o termin z zakresu nauki o języku – gramatyczny. Gdyby tak było, autor arkusza zapytałby wprost: „Jaką funkcję językową pełni…?” Ogromna ilość maturzystów, gdy słyszy pojęcie “funkcja”, sięga do pamięci podręcznej i odnajduje funkcje językowe: informatywna, impresywna, komunikatywna itd. Niestety, chodziło tu o prostsze odpowiedzi, które nasuwają się intuicyjnie: „Autor stosuje cytaty, ponieważ chce uwiarygodnić swoje tezy” albo „Autor przytacza przykłady z życia, gdyż chce lepiej wyjaśnić temat”, czyli chodziło o funkcje uwiarygodnienia, wyjaśnienia tematu a nie o funkcje językowe. Pamiętaj: termin funkcja nie jest przypisany na wyłączność nauce o języku i nie dotyczy wyłącznie funkcji języka. Przypomnę, że pojawia się także w matematyce i wielu innych naukach czy też w języku potocznym: “Jaką funkcję pełnią klawisze czarne w pianinie?”, “Jaką funkcję pełni straż pożarna i miejska?”, “Generał Kowalski pełni też funkcję szefa sztabu” i inne . 2. Przetwarzania informacji i stawianie tezy lub wykorzystanie ich do rozwiązania postawionego zadania Przetwarzanie informacji to czynność każdorazowo związana z myśleniem i logicznym wyciąganiem wniosków. Jeśli pada polecenie: sformułuj tezę – to należy zbudować zdanie twierdzące typu: „Uważam, że lot na Księżyc jest możliwy” lub „Oddziaływanie sugestii podczas hipnozy jest wyjątkowo silne” (matura 2009 r.). Czyli teza to jakieś twierdzenie, założenie, a zatem musi pojawić się zdanie twierdzące i odmiana czasownika jest! Pamiętaj: teza (hipoteza) to zdanie twierdzące, które należy zbudować lub zidentyfikować – odnaleźć w oparciu o tekst lub/i własne przemyślenia, lub tylko w tekście. 3. Rozpoznawanie charakterystycznych cech stylu i języka tekstu Styl wypowiedzi eseju (wypracowania) maturalnego jest zbliżony do stylu naukowego, ponieważ zawiera lub powinien zwierać szereg pojęć z zakresu teorii i historii literatury, a także nauki o języku. Właśnie styl naukowy charakteryzuje się nagromadzeniem terminów nieobecnych w języku potocznym – sprawdź style i przypomnij je sobie. W praktyce maturalnej rozpoznawanie stylu kojarzy się z badaniem: w której osobie i liczbie wypowiada się narrator (autor artykułu, dziennikarz, filozof itp.). Dla przykładu: gdy narrator posługuje się formą 1 osoby liczby mnogiej (wypowiedź w imieniu zbiorowości, odwołanie do odbiorcy), zdaniami oznajmującymi (zawierającymi informację) to jest obiektywny (na jego ocenę nie mają wpływu własne potrzeby czy uprzedzenia). Gdy wypowiada się w formie 1 osoby liczby pojedynczej (prezentacja własnych poglądów), a także posługuje się porównaniami i metaforami, to jest to styl wypowiedzi subiektywnej. Pamiętaj: jeśli autor posługuje się językiem naukowym, terminologią z określonej dziedziny, to jest to styl naukowy i obiektywny. 4. Nazywanie środków językowych i ich funkcji w tekście Od szkoły podstawowej posługujesz się na lekcjach języka polskiego wieloma pojęciami z teorii literatury, a są to w dużej mierze właśnie środki językowe. Przypomnij sobie co oznacza termin: epitet, metafora, przerzutnia, porównanie, personifikacja, peryfraza, metonimia, anafora, epifora, homonim, synonim, oksymoron, alegoria, eufemizm, hiperbola, metonimia i inne. Wszystkie są w słowniku online lub przejdź na stronę epok literackich w tabeli, gdzie dodatkowo będziesz mógł skojarzyć środek językowy z epoką literacką, w której się pojawiał najczęściej. Jak wyjaśnić funkcję środków językowych w tekście? Jeśli jest ich bardzo dużo, mamy do czynienia z tekstem literackim. Nagromadzenie metafor, personifikacji itp. świadczy o dążeniu do obrazowości, lepszej komunikatywności twórcy czy też dążenia do dotarcia nie tylko do jego umysłu, ale i to sfery intymnej – do uczuć. Analiza tematyczna matur z ostatnich lat Internet – śmietnik czy sezam kultury? – maj 2010 r. Czas mistrzów – (o Olimpiadzie w 1908 roku) – próbna 2009 r. Hipnoza – pomost do podświadomości – maj 2009 r. Nieznośna szybkość bloga –maj 2008 r. Hedonizm kontra hedonizm – próbna 2008 r. O obywatelstwie – maj 2007 r. Urodzeni pechowcy – próbna 2007. O patriotyzmie i nacjonalizmie – maj 2006 r. Z Pińska w świat – próbna 2006 r. Dzikie słówka – maj 2005 r. Czytając powyżej wymienione teksty, można dojść do kilku wniosków. Artykuły dotyczą współczesności, są aktualne i poruszane w nich problemy często dotyczą młodzieży. Do testów na rozumienie wybierane są tematy z zakresu historii świata, rozwoju cywilizacji, nowości informatycznych, problemów psychologii, spraw polityki czy postaw społecznych. Można się zatem spodziewać, iż matura 2011 r. sięgnie po tego typu tematykę ważną dla współczesnego człowieka. Będzie to zapewne fragment eseju naukowego, artykułu popularnonaukowego, fragment felietonu czy rozprawy. Tematu nie sposób przewidzieć, choć cała Polska od roku żyje kilkoma zagadnieniami: rocznicą zakończenia II wojny światowej i zbrodni katyńskiej, tragedią smoleńską, beatyfikacją Jana Pawła II, a także kryzysem gospodarczym trwającym od 2008 r. na świecie, reformami gospodarczymi itp. Treść artykułu przeznaczonego do zadań nie jest jednak istotna, ważny jest natomiast zakres pojęciowy. Twoim celem nie będzie recenzowanie całości artykułu, ale konkretne odpowiedzi na zadane pytania i tylko tego się trzymaj. Pan Tadeusz Lektura Obowiazkowa Test Podsumowujacy Wersja A. Oskar Kosiński. czytanie-ze-zrozumieniem-mloda-polska-nu. dana maj. Andrzej Choniawko, Kontrowersje

Adam Mickiewicz Poziom: trudny "Pan Tadeusz czyli Ostatni zajazd na Litwie" to wybitne dzieło Adama Mickiewicza. Jest poematem epickim, który został wydany 28 czerwca 1834 roku w Paryżu. Mickiewicz pracował nad dziełem przez okres prawie dwóch lat. Dzieło składa się z dwunastu ksiąg zawartych w dwóch tomach. Akcja Pana Tadeusza dzieje się w okresie pięciu dni roku 1811 i jednego dnia roku 1812. Sprawdź swoją znajomość książki i rozwiąż trudny test z lektury Pan Tadeusz Adama Mickiewicza. Rozwiąż test Powiązane z testem z Pana Tadeusza Pan Tadeusz - pytania z lekturyLista pytań dotyczących lektury Pan Tadeusz. Możesz sobie na szybko powtórzyć najistotniejsze fakty z lektury.

FhmDM.

lm7ar6d9kz.pages.dev/94

lm7ar6d9kz.pages.dev/185

lm7ar6d9kz.pages.dev/77

lm7ar6d9kz.pages.dev/373

lm7ar6d9kz.pages.dev/116

lm7ar6d9kz.pages.dev/105

lm7ar6d9kz.pages.dev/372

lm7ar6d9kz.pages.dev/116

lm7ar6d9kz.pages.dev/219

czytanie ze zrozumieniem pan tadeusz